film
Hikayesi tuhaf ve olayları az çok ama aynı zamanda dahice, ürkütücü ve panik noktasına kadar gerçekçi bir “mesaj” içeriyor!
Film, kişinin gerçek yaşının sol koluna kaydedilmesiyle başladı (filmdeki tüm kahramanlar ve tüm katılımcılar için), burada yönetmen size saniyeleri, dakikaları ve saatleri nasıl geçirdiğinizi göstermeye hevesli. senin hayatın..
Bu fikrin ürkütücü yanı, maddi işlemlerde para yerine hayatı kullanmaları!!
Yani günlük yaşam gereksinimlerini karşıladıklarında, hayatlarının geri kalan zamanını kollarında öderler....
Örneğin, bir şey satın alması gereken kişi, bunu elde etmek için 30 dakika, bir saat veya bir gün ayırmalı veya ulaşım kullanmak istiyorsa, "yaşının" kayıtlı olduğu kol saatini boşaltmalıdır. etkileşimin olmadığı yerde istediği yere ulaşmak Sadece yaşla uğraşan para ile.
Yazar, hayatın gerçekliğine tamamen benzeyen bir gerçekçilik ekledi.
Bu yaşa özgü dijital saat, tabakalaşma içerir (yaşın fakiri ve yaşın zengini ..)
Yani kronolojik yaşı 100 yıldan fazla olan insanlar var ve günü gününe yaşayanlar var, süreleri biter bitmez ölüyorlar.
Sahnelerden biri kahramanı, annesinin ölmeden önce ona yetişmesi için birkaç saat ve gün vermek için istasyonda beklediğini gösteriyor çünkü ömrünün bir buçuk saati kalmıştı ve pil ömrü istediği gibi bitecek. kendiliğinden ölür..
Anne oğluna otobüse bindiğinde, şoför ona, hanımefendi, kiranın hayatınızın iki saatini tüketmeye eşdeğer olduğunu söyledi.
Sadece bir buçuk saatin var, bu yüzden etrafındaki insanlara şaşkınlık ve umutla baktı ama hiçbiri umursamadı ve kimse ona hayatından birkaç dakika ayırmadı.
Anne indi ve kayıtlı hayatının on yılını ona olan sevgisinden dolayı koluna adamaya karar veren oğlunu karşılamak için hızla koşmaya başladı.
Uzaktan birbirlerini gördüler ve birbirlerine doğru koştular ve dakikalar sayıyordu ve saniyeler akıyordu ve birbirlerine ulaşır ulaşmaz oğluna sarıldı ve ardından düştü.
Hayatının son saniyesini kullanmak için öldü.
Tüm filmdeki en acı sahne.
Hanımefendi, şaşkınlığını görmezden gelerek otobüsteki insanlara baktı.Herhangi biri, harika oğlu pahasına on yıl daha yaşamasına yardım etmek için hayatının birkaç dakikasını ona verebilirdi.
Ama gerçekte kimse sana yaş veremez..
Film çok güzel bir mesaj veriyordu:
Hayatında ne iyi ne kötü yaparsan yap, kötü ya da insanoğlu için iyi..
Düştüğünüzde ve başarısız olduğunuzda ya da bir kriz yaşadığınızda yanınızda kimseyi bulamayacaksınız ve başarılı olma çabasıyla kendinizi ve yeteneklerinizi yeniden kazanacağınız, hayatının bir anını size veren bir insan bulamayacaksınız. krizinizi aşmak ve iyileşmek için fedakarlık yapan ve size hayatının dakikalarını veren kimseyi bulamayın.
Bir gün düşeceksin ve pilin bitecek ve gücün bitmek üzere, seni sadece kendin, arayışın, çalışkanlığın ve hayalin kurtaracak..
Sadece iki kişi, senin yaşaman ve hayallerini gerçekleştirmen için hayatlarının pilini tamamen boşaltmaya hazır olacak, "annen ve baban".
Hayatlarının her dakikasına en çok seni layık gördükleri için sana dakikalar ve saatler vermeye hazır olanlar... Genetik olarak kanda bulaşan içgüdü ve sevgidir.
Hayatınızın bir dakikasını boş yere, kalp kırıklığıyla, üzüntüyle, intikamla ve bir şeylerden pişmanlık duyarak heba etmeyin.
Kolunda hayatının pili olan bir saat olan ve gözlerinin önünden geçen saniyeleri ve günleri izleyen herhangi birimiz hesaplarını şiddetle kontrol ederdi.
Zaman önemli bir faktördür
Onu kolayca kaybederiz.
